ارسال
شده توسط bahare در 101/2/25 2:30 عصر
ای مهرِ تو چون ماه به شب های بلندم
غیر از تو بگو دل به هوای که ببندم؟
وقتی که کنـارِ توام انگار به کلّی
دور از غم و دلتنگی وآسیب و گزندم
در قاف ترین قلــه ی رویای تو هستم
مبهـوتِ افقهای مه آلود سهندم
تقصیر دلم نیست زده باز به دریا
من فارغ از این فلسفه های زد و بندم
گاهی که شود بسته لب از قصه و غصه
از دست ِ زبانِ دلِ خود هم گِله مندم
تا بوده چنین بوده نمِ اشک بهانه است
باید که به این گریه ی بیهوده بخندم
مضمونِ غزل محورِ آرایه ی نابی
باز از تو سروده است، دلِ شعرپسندم
بهار راد